Graag stellen we je voor aan Annie en haar reisdagboek. Op ons verzoek heeft ze alvast de wereldreis gemaakt die wij tijdens ZomerCAL gaan maken. In haar reisdagboek zal ze iedere week iets vertellen over haar avontuur en het dier dat we die week gaan haken! In dit blogbericht deelt ze haar vierde avontuur: Antarctica!

Heb je het derde dagboekverhaal van Annie gemist? Lees deze dan hier terug.

Lieve CuteDutchies,

Hopelijk hebben jullie weer genoten van mijn reisverhaal in Australië en het haken van Koala Kimba! Mijn volgende reis kan qua temperatuur geen groter contrast geven. Ik ga echt naar een heel bijzonder (en bijzonder koud) continent: Antarctica! Dit keer niet per vliegtuig, maar met een schip!

Onderzoekscentrum

In mijn hut heb ik, toen het kwik langzaam daalde, mijn hotpants ingeruild voor een langere broek. Laagje voor laagje heb ik mij steeds dikker aangekleed. Het was die nacht wel even wennen om van een plaknacht in Australië naar een ik-ril-van-de-kou-nacht te gaan. Maar dat mag de pret niet drukken. Vandaag breng ik een bezoek aan het onderzoekscentrum waar ze alles weten over de lokale dieren die hier leven.

Wat zijn ze aan het doen?

In het centrum kom ik een continent genoot van mij tegen! Deze Franse jongen is gek op dieren en helpt mee met onderzoek naar een bijzondere pinguïnkolonie, zo noemen ze een groep pinguïns namelijk. Daarom is hij vanuit Europa hier naartoe gereisd. Na de rondleiding in het centrum vertrekken we naar het gebied waar deze gevleugelde vrienden leven. Ik ben zo benieuwd!

Over het landschap van sneeuw en ijs kwamen we steeds dichterbij de kolonie. De reis zelf is al heel erg tof, want ik mocht de slee besturen! Totdat de Franse jongen ineens "Arrêt!" riep, wat stop betekent. Het duurde even tot ik de slee volledig tot stilstand had gebracht en in de richting keek waar de jongen naar wijst. Hierna heb ik eerst even 3x moeten knipperen met mijn ogen. Maar… huh… wat zijn ze aan het doen? Ik kon bijna niet geloven wat ik zag!

Waggelend naar de finish

Deze kolonie was bezig met een soort pinguïn-triatlon. Vanaf een ijsberg buikschuiven naar het water, zwemmen en daarna het waggelen naar de finish! We gingen vlakbij de finish staan tussen de andere gevleugelde toeschouwers.

Wat mij vooral opviel is dat pinguïns gigantisch snel kunnen zwemmen. Volgens de Franse jongen behalen ze in het water snelheden tot zo’n 10 kilometer per uur. Nou, dat doe ik ze in mijn bikini in het ijskoude water niet na, haha! De waggelroute was een stuk korter, want dat kunnen ze helaas niet zo snel.

Juichen

De Fransman had gelijk: wat een bijzondere pinguïnkolonie! We hoefden niet lang te wachten tot de eerste deelnemers aan kwamen waggelen richting de finish. Het werd nog spannend, want vlak achter de nummer 1 waggelde een andere pinguïn. Door de kleine eindsprint kwam pinguïn Puk toch als eerste over de finish. Met een luid applaus van klappende vleugels werd Puk onthaald en kreeg hij zijn gouden medaille omgehangen!

Toen de wedstrijd was afgelopen ben ik Puk nog even gaan feliciteren met zijn overwinning. Ik wist helemaal niets van deze sport. Hij vertelde dat het echt een koude sport is en alleen door kolonies hier op Antarctica wordt beoefend vanwege een hele simpele reden. Zuid-Amerika, waar ook pinguïns wonen, hebben geen ijsbergen vanaf te sliden (buikschuiven). Daarom zijn er in de warmere delen alleen pinguïnwedstrijden in zwemmen en schoonspringen van rotsen.

Au revoir

Uit nieuwsgierigheid heb ik nog gevraagd of ik ook kan deelnemen aan deze pinguïn-triatlons. Maar dat is door het gebrek aan vleugels, een snavel en veren niet mogelijk. Hij zou tenslotte ook niet mee kunnen doen aan menselijke triatlons, want zijn pootjes halen de pendalen van de fiets niet. Tja, daar had hij wel een goed punt. Ik zie mezelf ook nog niet buikschuiven vanaf een ijsberg, haha!

Maar met deze bijzondere, noem het gerust enerverende, ervaring komt ook dit vierde deel van mijn reis alweer ten einde. De tijd is zo snel weggesmolten als een ijsje op een warme dag. Hierdoor heb ik ook au revoir moeten zeggen tegen de Franse jongen.

Croissants en baguettes

Als ik weer terug ben, ga ik hem zeker nog eens opzoeken in Frankrijk. Sterker nog, hij heeft mij al uitgenodigd voor een lunch bij de bakkerij waar hij boven woont! Wel met een kleine waarschuwing voor de lekkerste lunch ooit.

Hij beweert dat deze bakkerij, of boulangerie zoals hij het noemde, de lekkerste baguettes en croissants maakt van heel Frankrijk. Nou ik ben benieuwd! Maar deze Franse lekkernijen moeten nog een paar weken wachten, want ik ga eerst naar een nieuwe bestemming. Daarover vertel ik jullie volgende week meer!

Hopelijk heb je weer genoten van dit verkoelende reisverhaal! Als je deelneemt aan de ZomerCAL kun je vanaf vandaag aan de slag met Pinguïn Puk. Heel erg veel haakplezier en tot volgende week!

Liefs,

Annie

-------

Wil jij aanhaken bij de ZomerCAL 2023 of één van jouw favoriete dieren haken? Bekijk hier alle patronen en pakketten van de ZomerCAL 2023!